Gran Premi de Conte Camilo Castelo Branco
Aparença
Tipus | premi literari ![]() | ||
---|---|---|---|
Motius del premi | Obra en portuguès, d'un autor portuguès o Països Africans de Llengua Oficial Portuguesa | ||
Epònim | Camilo Castelo Branco ![]() | ||
Vigència | 1991 ![]() | ||
Interval de temps | 1991 | ||
Estat | ![]() | ||
Presentador | Câmara Municipal de Vila Nova de Famalicão i l'Associação Portuguesa de Escritores | ||
Conferit per | Associació Portuguesa d'Escriptors i Vila Nova de Famalicão ![]() | ||
El Grande Prémio de Conto Camilo Castelo Branco és un premi literari instituït el 1991, a l'abric d'un protocol entre la cambra municipal de Vila Nova de Famalicão i l'Associação Portuguesa de Escritores destinat a guardonar anualment una obra en portuguès d'un autor de Portugal o natural d'un dels Països Africans de Llengua Oficial Portuguesa, publicada en llibre i en primera edició l'any anterior al de la seva entrega.[1] El premi és dedicat a Camilo Castelo Branco (1825-1890), el primer escriptor portuguès que va poder viure de la seva ploma.
- 1991 – Mário de Carvalho, Quatrocentos Mil Sestércios seguido de O Conde Jano
- 1992 – Teresa Veiga, História da Bela Fria
- 1993 – Maria Isabel Barreno, Os Sensos Incomuns
- 1994 – Maria Velho da Costa, Dores
- 1995 – Maria Judite de Carvalho, Seta Despedida
- 1996 – Miguel Miranda, Contos à Moda do Porto
- 1997 – Luísa Costa Gomes, Contos Outra Vez
- 1998 – José Jorge Letria, A Mão Esquerda de Cervantes
- 1999 – José Eduardo Agualusa, Fronteiras Perdidas
- 2000 – José Viale Moutinho, Cenas de Vida de um Minotauro
- 2001 – António Mega Ferreira, A Expressão dos Afectos
- 2002 – Teolinda Gersão, Histórias de Ver e Andar
- 2003 – Urbano Tavares Rodrigues, A Estação Dourada
- 2004 – Manuel Jorge Marmelo, O Silêncio de um Homem Só
- 2005 – Paulo Kellerman, Gastar Palavras
- 2006 – Gonçalo M. Tavares, Água, Cão, Cavalo, Cabeça
- 2007 – Ondjaki, Os da minha rua
- 2008 – Teresa Veiga, Uma Aventura Secreta do Marquês de Bradomín
- 2009 – Afonso Cruz, Enciclopédia da Estória Universal
- 2010 – A. M. Pires Cabral, O Porco de Erimanto e outras fábulas
- 2011 – Eduardo Palaio, Caixa Baixa
- 2013 – Mário de Carvalho, A Liberdade de Pátio[3]
- 2014 – Hélia Correia, Vinte Degraus e Outros Contos
- 2016 - Teresa Veiga, Gente melancolicamente louca[4]
- 2017 - Teolinda Gersão, Prantos, Amores e Outros Desvarios
- 2018 - Ana Margarida de Carvalho, Pequenos Delírios Domésticos[5]
- 2019 - José Viale Moutinho, Monstruosidades do Tempo do Infortúnio[6]
- 2020 - Francisco Duarte Mangas, Pavese no Café Ceuta[7]
Referències
[modifica]- ↑ Associação Portuguesa de Escritores. «Regulamento - Grande Prémio do Conto Camilo Castelo Branco». [Consulta: 23 agost 2013].
- ↑ Associação Portuguesa de Escritores. «Conto». Arxivat de l'original el 2013-07-25. [Consulta: 23 agost 2013].
- ↑ «Grande Prémia de Conto Camilo Castelo Branco consagrou Mário de Carvalho» (en portuguès). e-cultura. [Consulta: 25 febrer 2021].
- ↑ Relvas, João «Teresa Veiga vence por unanimidade Grande Prémio de Conto-Camilo Castelo Branco» (en portuguès). Observador, 25-02-2021.
- ↑ Lusa «Ana Margarida de Carvalho vence Grande Prémio de Conto Camilo Castelo Branco». Público, 29-10-2018.
- ↑ Lusa «José Viale Moutinho vence Grande Prémio de Conto Camilo Castelo Branco» (en portuguès). Público, 25-09-2019.
- ↑ Lusa «Escritor Francisco Duarte Mangas vence Grande Prémio de Conto Camilo Castelo Branco» (en portuguès). Público [Consulta: 25 setembre 2020].